آسیاب های آبی کهر دارای دو سنگ آسیاب است که یک سنگ ثابت و سنگ دیگر متحرک است. با حرکت سنگ دوم دانه‌هایی که توسط روزنی بین این دو سنگ هدایت شده‌اند، خرد می‌شوند. برای حرکت دادن سنگ متحرک از نیروی انسان، حیوانات، آب یا باد استفاده می‌شده‌است. به آسیاب‌هایی که برای حرکت از نیروی آب استفاده می‌کنند، آسیاب آبی و به آن‌هایی که از نیروی باد استفاده می‌کنند، آسیاب بادی گفته می‌شود.

بقایای آسیاب‌های آبی کهره مربوط به سده‌های متاخر اسلام است و در شهرستان شیروان و چرداول، بخش هلیلان، دهستان هلیلان، ۲ کیلومتری غرب روستای کهره واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۶۰۱۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. آسیاب یا آسیا وسیله‌ای بوده‌است که در گذشته برای خرد کردن دانه‌هایی مانند گندم از آن استفاده می‌شده‌است.

دسترسی: شهرستان شیروان و چرداول، بخش هلیلان، دهستان هلیلان، ۲ کیلومتری غرب روستای کهره