تپه دمبیگان قصرقند در جنوب شرقی قصرقند در ارتفاع ۴۷۵ متری از سطح دریا به طول تقریبی ۱۰۰۰ متر و عرض ۷۰۰ متر با جهت شرقی – غربی واقع شده است.سطح محوطه پوشیده از قطعات سفالی منقوش به نقوش برجسته و نقوش تزئینی نقاشی شده و ساده است.سفال‌های سطحی محوطه از نوع سفال‌های دست ساز خشن و چرخ ساز است که از این نوع سفال‌ها می‌توان از خمره‌هایی نام برد که قطعات شکسته آن‌ها در سطح محوطه به وضوح قابل رویت است.در قسمت جنوب غربی محوطه حاشیه رودخانه پاسک، تپه طبیعی از نوع رسوبی وجود دارد که در قسمت‌های مختلف آن آثاری از قطعات سفالی ظروف شکسته به چشم می‌خورد، ظروفی از قبیل کاسه لیوان که مزین به نقوش تزئینی از جمله نقوش هندسی و نقش بز و نقوشی تزئینی از گل و تکه‌هایی از کاسه‌های شکسته و کوچک سنگ مرمر پراکنده هستند.

علاوه بر سفال‌های معمولی سطح این قسمت از محوطه پوشیده از انواع سفال خاکستری است که به شکل لیوان و فنجان‌های ظریف و کاسه هستند.علاوه بر سفال‌های خاکستری نمونه‌هایی از سفال نخودی نیز در این محوطه به چشم می‌خورد. در داخل نمونه‌های کاسه‌ها و سفال‌های این محوطه نقوشی از صلیب چلیپا یا صلیب شکسته نیز دیده می‌شود.در سطح محوطه آثاری از معماری نیز به چشم می‌خورد که به صورت دیوارهای سنگ چین شده در ابعاد مربع و مستطیل است.

با ارائه آثار بر جای مانده از این سفال‌ها توسط نگارنده به کارشناسان باستانشناسی قدمت این سفال‌ها به هزاره سوم قبل از میلاد گمانه زنی شده است که بسیار مشابه آنچه در جیرفت یافت شده و نمونه‌هایی از فنجان‌های مکشوف از گورستان شهر دامب مشابه هستند.

این محوطه در تاریخ ۱۳۴۵ به شماره ثبتی ۵۵۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.