روستای چناره واقع در بخش مرکزی و جنوب شهر سنندج و در ۷ کیلومتری سنندج به کرمانشاه و جزء دهستان آبیدر است. در مورد وجه تسمیه روستای چناره باید گفت که این روستا از دیرباز محل کاشت درخت چنار بوده و در بعضی مواقع بیشه های انبوهی از چنار در روستای چناره کاشت می شده و در داخل روستا درخت چنار همیشه بوده که گمان می رود به این دلیل اسم چناره را برای این روستا انتخاب کرده اند. روستاهای اطراف چناره عبارتند از «وشکه ول»، «چه نو»، «کیلک»، «گزنه» و «گه نمان» است. روستای چناره دارای ۷۵ خانوار و ۳۱۲ نفر جمعیت است و بافت مسکونی روستا نیز فرسوده است. شغل اصلی مردم کشاورزی و باغداری است تعدادی کمی نیز به دامپروری مشغول هستند. این روستا قدمتی بسیار طولانی دارد، دو قبرستان در آن وجود دارد که یکی از آنها خیلی قدیمی است و وجود دو مسجد در روستا نشانگر قدمت طولانی این روستا است. در قدیم مردم روستای چناره اغلب شالیزار داشتند و برنج صدری را به عمل می آوردند که کرمانشاه بازار اصلی فروش این محصول بود ولی امروزه دیگر برنجی در اینجا کشت نمی شود. محصول اصلی روستای چناره انواع میوه های سردرختی از قبیل: هلو، آلوچه، آلبالو، گیلاس، گردو، شلیل و محصولات کشاورزی از جمله: توت فرنگی، گوجه فرنگی، چمبرخیار (یا تروزی)، لوبیا سبز و بامیه است و بعضی نیز در کاشت علوفه و کاشت یونجه مشغول به کار هستند. قرار است در آینده، نزدیک به ۷ تعاونی باغداری جدید، تاسیس گردد و باعث شود سطح زیادی از اراضی روستا زیر کشت درختان باغی قرار گیرد. از چشمه های مشهور چناره می توان به «کانی حاجی محمد»، «کانی میرزا لوتی»، «کانی گه نه ره»، «کانی چه م حوض»، «کانی په شت آوایی»، «کانی حه ره س گه» اشاره کرد. از کوه های روستای چناره می توان به «خوره تاو گه وره»، «ته په ره ش»، «ته په لوک» و «دول گوه ز» اشاره کرد. از امکانات روستای چناره می توان به برق، تلفن ثابت و سیار،جاده آسفالته و مدرسه ابتدایی اشاره کرد. روستای چناره دارای دو واحد مرغداری، ده واحد گلخانه و یک واحد تولید بلوک زنی است. یک ساختمان مجهز به وسائل و امکانات زلزله نگاری وبسته به وزارت نیرو در روستای چناره دایر است.