روستای سرخان(سرخون) یکی از روستاهای توابع شهرستان شهربابک می باشد که در فاصله حدود ۶۰ کیلومتری شهربابک می باشد ومنطقه سرخان برخلاف سایر روستاهای اطراف دارای کوه و(کمر)بیشتری است بطوری که دور تا دور روستا مانند کمربندی احاطه شده است سرخان از طوایف مختلفی تشکیل شده ودارای فامیل های مختلف ولی جالبترین چیزی که در این روستا وجود دارد این است که تمام ساکنین سرخان به نوعی با هم قوم وخویش هستند حالا یا از طرف مادری یا از طرف پدری وهمیشه تا جایی که من یاد دارم رابطه خوبی بین همه وجود داشته است ودر همه جا یار ویاور هم بوده اند .

روستای سرخان به نوعی در منطقه پاقلعه شناخته تر از سایر روستاهامی باشد آن هم به دلیل عزاداری (جوش)وتعزیه خوانی(شبیه خوانی) که هر ساله در ماههای محرم برگزار می شود بطوری که از رفسنجان وشهربابک وسایر شهرها برای دیدین (جوش) زدن و(شبیه خوانی ) می آیند ولی من که هنوز نتوانستم بفهم ریشه واساس جوش زدن این مردم که بطور نسل به نسل در تمام زمانها ودوره ها تکرار شده است از کجا شکل گرفته است

روستای سرخان با اینکه کوچک است ولی چند شهید دارد که یاد وخاطره شان زنده باد

شهید محمد مختاری ،شهید اکبر نوری،شهید منصور ابوالحسنی ،شهید رضا فتحی

قدمت روستای سرخان باید خیلی زیاد باشد با توجه به شواهد وآثاری تاریخی که در منطقه وجود داشته و دارد وهمچنین قبرستان قدیمی روستا که الان دیگر از سنگ قبرهای مرمر آن که با دست نوشته هایی قدیمی بود چیزی نمانده است وقبرهایی که بطرف بیت المقدس می باشند.

در روستای سرخان تپه ای وجود دارد که به (تل انبار) معروف است واحتمالا روستای قدیم سرخان دور و بر همین تل انبار قرار داشته است و این تل انبار همچنان بعنوان یک معما مانده است وقبرهای(گبر) زیادی در این تل انبار وجود داشته است که در گذشته وحال بدنبال یافتن گنج آنها را خراب کرده اندو هنوز هم عده ای برای یافتن گنج بر روی تل انبار چاله های زیادی کنده اند و از دستگاه فلز یاب استفاده کرده اند شاید هم کوزه ای پر از سکه یا جام داریوش را پیدا کرده اند وما بی خبریم بیچاره ها خدا می داند چقدر خسته شده اند وسیگار دود کرده اند.

وقتی که در اطراف سرخان میگردیم چیزهای عجیبی توجه مان را به خود جلب می کند در بالای قنات روستا منطقه ای وجود دارد که دارای سنگهایی بسیار زیاد است که بعضی از سنگها طولشان به چندین متر می رسد بطوری که تمام آن منطقه پوشیده از این سنگهاست و مشخص نیست که از کجا آمده اند و این منطقه نیز همچنان بعنوان معما باقی مانده است.

در اطراف روستا باغهای کوچک ومجرا زیاد وجود دارد اما متاسفانه بدلیل خشک سالی اکثر آنها رو به نابودی رفته اند ولی در از رفتن این باغها چیز دیگری هم دخیل می باشد.مرگ ومیر ساکنان این باغها کسانی که طی سالیان دراز با زحمت وتلاش فروان قنات درست کردند وبه زبان خودمان(خاسون )کردند ولی حالا هیچ کدام از آنها نیستند تا ببینند چه بر سر زحماتشان آمده است شاید هم بهتر که نیستند چون اگر می دیدند چه اتفاقی افتاده از غصه دق می کردند خدا رحمتشان کند و همنشین ائمه آنها را قرار دهد چرا که آنها مردمانی زحمت کش وساده بودند ومانند ما امروزهای ها نبودند. طی سالیان دراز با زحمت وسختی زندگی کردند بی خبر از اینکه روزی تمام زحماتشان بر باد می رود.