روستای «سرند» از جمله روستاهای استان خراسان جنوبی از توابع بخش مركزی شهرستان فردوس است که در فاصله ۲۰ کیلومتر شمال شرق شهر فردوس قرار دارد. این روستا دارای مردمی مومن و متعهد بوده و در تمامی صحنه های مذهبی، سیاسی حضور فعال دارند. مردم این روستا در دوران انقلاب و دفاع مقدس حضوری فعال داشتند به طوری كه دوازده شهید به نام های: «شهید محمدحسن علیزاده، شهید رضا قربانی، شهید سید حسین دولتی ، شهید محمد علی افكار، شهید شكراله زارعی، شهیدسید كاظم آقائی، شهید غلامعلی وطن پرست، شهید ولی اله وطن پرست، شهید سید حمید رحیمی، شهید امین اله صادقی، شهید سید حسن امیری و شهید محمد شكوری» و تعداد پنج نفر نیز جانباز تقدیم انقلاب اسلامی نموده است. ساکنین این روستا مردمی زحمتكش می باشند كه اكثریت آنان به شغل كشاورزی و تعداد معدودی نیز به شغل دامپروری اشتغال دارند. اهالی روستای سرند تاسال ۱۳۴۷با یك رشته قنات موجود به شغل كشاورزی اشتغال داشته اند. آب این رشته قنات از حوالی روستای مصعبی كه در بالادست روستای سرند قراردارد سرچشمه گرفته و پس از طی مسیری حدود پانزده كیلومتر، به روستای سرند رسیده و جهت كشاورزی مورد استفاده قرار می گرفته است. البته آب قنات فوق الذكر در طول مسیر باغات و اشجار زیادی را نیز سیراب نموده و موجبات آبادانی مسیر را فراهم می نموده است. آب این قنات به خصوص در سال های ترسالی بسیار زیاد بوده و اكثر اوقات در بندسار معروف به قلعه سرندی كه در ده كیلومتری پائین دست روستا می باشد؛ مورد استفاده قرار می گرفته است. این درحالی بوده است كه در آن زمان از پوشش انهار، جوی های سیمانی ، لوله و … خبری نبود. آب قنات تمام این مسیر را در داخل جوی های خاكی و شنی طی طریق می نمود؛ لذا این موضوع دلیل روشنی بر زیاد بودن آب قنات روستا می باشد كه البته اكنون براثر خشكسالی های متوالی آب قنات بسیاركم شده و با وجود اینكه از دهانه قنات تا وسط روستا جوی های سیمانی و پوشش شده و پرت آب به صفر رسیده؛ ولی باز هم آب بسیار ناچیزی به روستا می رسد كه قابل كشاورزی نمی باشد. اما در سال ۱۳۴۷ توسط چند نفر از اهالی به صورت مشترك اقدام به اخذ پروانه چاه موتور نموده و در واقع اولین موتور آبكشی در روستا راه اندازی شده و از این طریق به كشاورزی پرداختند و تا سال های حدود ۱۳۵۴ تنها یك موتور آبكشی با چاه عمیق در روستا وجود داشت. پس از آن اهالی كه امرار معاش را با كم آبی موجود غیرممكن می دیدند اقدام به اخذ مجوز چاه عمیق نموده و یازده موتور آبكشی در منطقه نصب و از همین طریق اهالی امرار معاش می نمایند. محصولات عمده این چاه موتورها شامل انار و به ندرت میوه های سردرختی دیگر، پنبه، زیره، گندم، جو، خربزه و هندوانه می باشد. آستان امامزاده ابوالقاسم (ع) روستای سرند از جمله اماکن مذهبی زیارتی این روستا محسوب می شود. در فهرست بیلان امامزادگان سازمان اوقاف و امور خیریه خراسان در صفحه ۱۳۳ آمده که: «امامزاده سلطان سید ابوالقاسم (علیه السلام) در روستای سرند سی کیلومتری شرق فردوس مدفون گردیده است و نسب شریفش به امام کاظم (علیه السلام) می رسد». آقای دکتر پاپلی یزدی نیز در فرهنگ آبادی ها و مکان های مذهبی روستای سرند را از توابع فردوس دانسته و در صفحه ۶۱۷ این کتاب؛ امامزاده سلطان ابوالقاسم (علیه السلام) را مدفون در این روستا می داند. زیارتگاه آن حضرت در کنار جاده آسفالته روستاهای همجوار مصعبی – کریمو- نرم و نوده قرارگرفته است. روستای سرند دارای اماكن مذهبی دیگری همچون هیئت ابوالفضلی، مسجد جامع و زینبیه می باشد. یكی از مراسمی كه تا چند سال قبل در روستا رواج داشت مراسم «گله دم» بود. این مراسم بدین شرح است كه یك نفر با تعیین حقوق توافقی به عنوان چوپان مشخص می شود. چوپان نیز گوسفندان شیرده را به صحرا برده و هر روز در ساعات اولیه صبح گله گوسفند را به آغلی كه در نزدیكی روستا درست شده می آورد و هر یک از صاحبان گوسفندان نیز به محل مراجعه و گوسفندان خود را دوخته و با ظرف های مشخص شده (جام – پاتیل و تاس) شیرهای خود را كیل كرده و تمام شیرها را یك نفر برای خود برده و در عوض تا چند روز یا چند ماه بستگی به میزان گوسفندانش) برای دریافت شیر مراجعه نمی کرد. چند نمونه از اصطلاحات محلی که درخصوص طول شبانه روز در روستای سرند به کار گرفته می شود عبارتند از: خروس خو = نزدیک سحر، بنگ نماز = اذان صبح ، شفق دم = سپیده صبح، روز ورامد= موقع طلوع خورشید، افتومار= یکی دوساعت پس از طلوع آفتاب که آفتاب پهن می شود، نیمه بره = نیمه بین طلوع خورشید و اذان ظهر ، ظهر= ظهر، نمازدگر = بین ظهر وغروب، وعده آش = یکی دوساعت مانده به غروب، بنگ شوم = اذان مغرب، گوگم = وقتی که هواکمی تاریک می شود، غروب= غروب، چراغو =آخر شب، نصف شو = نیمه شب.