جورقان از قراء قدیمه است ابومسلم عبدالرحمن بن عمر احمد بن احمد جورقانی منسوب به آنجاست.

شهر جورقان با جمعیتی بالغ بر ۱۰۹۷۱ نفر در سرشماری سال ۱۳۸۵ و با وسعت محدوده ۲۷۹ هکتاری در ۵ کیلومتری شهر همدان از سمت شمال و در مبداء ورودی این شهر واقع شده و تاسیس شهرداری ۱۳۷۸ می باشد.

تاریخ شهر جورقان (گوروان)به روایت مردم محلی آن:
مردم محلی وجه تسمیه گوروان بر گرفته از(گورآهوان) و قبل از تشکیل اش می دانند و چون قبل از تشکیل گوروان کل منطقه تالاب بزرگ وپر آّبی بوده است که از نشانه های می توان قرق نزدیک شهر وشاه قرق که در پشت زندان الوند کنونی قرار دارد اشاره کرد و دارای سه منطقه قشلاقی سر سبز و بکر به نام های گمار قشلاقی ،سولیجه وقزلجه بوده است شاهان و درباریان برای شکار گور به ایجا می آمدند وتعداد زیادی گور شکار می کردند به همین این منطقه به گوروان (به معنی محلی که دارای تعداد زیادی آهو در آن روان هستند) یا گورآهوان (به معنی محل شکار اهو شهرت داشته است) از دیگر وجه تسمیه هایی که مردم به آن ااشاره می کنند نام کردی آو روان است (یعنی منطقه ای که آب در آن همواره روان بوده است )که این نام توسط طایفه کردی که از شهر بابل و شمال عراق به منطقه سنگلان تپه کوچ و ساکن شدن آنها کنار رودخانه پر آب قره چای گرفته شده است به مرور زمان به گوروان تغییرشکل یافته است و برخی دیگر بر این باورند که نام گوروان بر گرفته از کلمه گاوداران است و در زمان حکومت کریم خان زند تعدادی از درباریان به همراه قاسم خان به منطقه گوروان آمده و پس از شکار ومراجعت به جنوب کشور خبر حاصل خیزی این منطقه را به اطلاع مردم شیراز رسانده و آنها با تعداد زیادی گاو به این منطقه مهاجرت کرده اند به دلیل در چرا بودن گاوهای زیاد در آن به گاوروان شهرت داشته است و به مرور زمان به نام گوروان تغییر یافته است و آخرین نام های آن جوزقان که از کلمه جوزرقان(به معنی منطقه ای که محصول جو آن مانند زر زرد می باشد) ونام جورقان فعلی است که مردم ریشه آنرا بر گرفته از کشیدن جور خون نفراتی از اربابان که در گیری با مردم روستا با سر نپذیرفتن حق اربابی و ظلم می دانند.
شهر جورقان کنونی از اتصال سه روستا بنام های مویینه،سنگلان،پری جان و طایفه ای به نام گمار که از شیراز و شمال مسجد سلیمان به این منطقه کوچ کرده اند تشکیل شده است و منطقه دیگری به نام تپه پیس ها که در جنب قنات کریز و فرودگاه قرار دارد محل نگهداری افرادی بوده که به بیماری جزام مبتلا بوده اند.
به گفته محلی ها روستای مویینه که در کنار رودخانه قرار داشته بر اثر سیل ویران شده و امتداد سد خاکی کنونی محل قرار داشته است و مردم پس ویرانی روستا درزمینهای بالاتر از رود قره چای و منطقه شهری فعلی ساکن شده اند و مردم روستای پری جان نیز پس از تخریب روستایشان در منطقه جورقان کنونی ساکن شده اند.
جورقان دارای سه قنات به نام های خلفه کریز،کله بر(یعنی قناتی که شدت آب آن به قدری بوده که کله یک گاو را با خود می برده)و قنات پری جان و۸ آسیاب که ۵ عدد از آنها توسط قنات ها کار می کرده اند و چرخ اسیاب ۳تای دیگر نیز بوسیله آب قره چای می چرخیده و آثار اندکی نیز از آنها باقی مانده است . 
از آثار تاریخی شهر جورقان می توان به پل تاریخی اوچ گز که تنها یک دهنه از ان سالم باقی مانده و ۳ کوره تولید آجردستی قدیمی با سوخت گیاهی کارمی کرده اند و ۹ دودکش اجری قدیمی به ارتفاع ۶۰متر اشاره کرد.

لازم بذکر است مهمترین اشتغال مردم این شهر تولید آجر فشاری بوده که بیش از ۸۰ فقره کوره آجر پزی به شکل هوفمن فعالیت داشته که در سال ۱۳۷۵ کلیه فعالیتها تعطیل و بیش از ۵۰۰۰ نفر بطور مستقیم بیکار شدند که این امر سهم بسزایی در ایجاد بیکاری و عد م درآمد مناسب شهروندان داشته و متاسفانه تا کنون علی رغم تلاشها و برنامه های مختلف دولت هیچ گونه جایگزینی مناسب که دربر گیرنده توان مردم باشد جهت رفع بیکاری دراین منطقه به لحاظ ساختار اجتماعی شهر و رضایت شهروندان حاصل نگردیده است.

مردم شهید پرور و متدین جورقان وفاداری خود را با تقدیم ۴۲ شهید و کمکهای مردمی به جبهه های حق علیه باطل در دوران ۸ سال دفاع مقدس وفاداری خودرا به نظام مقدس جمهوری اسلامی ثبات کرده اند.