قصر شیرین از شهرهای بسیار قدیمی ایران می باشد. بنای این شهر به خسرو پرویز ساسانی منسوب است، این شهر در عصر هخامنشیان نیز آباد بوده است. در اطراف شهر فعلی، ویرانه‌های قصر شیرین كهنه باقی مانده كه گفته می‌شود در زمان سلطنت خسرو پرویز، باغی وسیع با قصرهای دلپذیر و فرح انگیز بود و قصر زمستانی محبوبه او شیرین نیز درآن قرارداشته است.

افسانه معروف شیرین و فرهاد از نام این شهر اخذ شده است. پس از حمله عرب‌ها، قصر شیرین ویران گشت وتا سال ۱۲۷۰ هجری قمری مانند قصبه كوچكی باقی ماند. در جنگ جهانی اول، قصر شیرین مرز سربازان دولت‌های آلمان و عثمانها از یك طرف و روسیه و انگلستان از طرف دیگر بود. این شهر هم اكنون گسترش یافته و به شهری بزرگ و جذاب تبدیل شده است.

مراكز دیدنی و تاریخی

عمارت خسروی
كاخ هوش كوری
آتشكده چهار قاپی

صنایع و معادن

صنایع قصر شیرین به دو دسته صنایع تولیدی و صنایع دستی تقسیم می شود. كارخانه‌های قندسازی و كارخانه های آرد، از جمله صنایع شهرستان قصر شیرین به شمار‌می آیند. صنعت نفت درمحدوده این شهرستان پایه‌ریزی و تشكیل شده و جمعیت زیادی را از اطراف، به خود جذب نموده است. مهم‌ترین منابع زیرزمینی قصر شیرین نفت است. اولین چاه های آن در ‹‹نفت شهر›› در سال ۱۳۰۸ برابر با ۱۹۲۹ با فعالیت های پی‌گیر اكیپ نفت انگلیس به سرپرستی ویلیام دارسی به نفت رسید.

کشاورزی و دام داری

عبور رود حلوان از میان شهر، سبب حاصل خیزی زمین ها و باغ های فراوان شهرستان قصر شیرین شده و سدی كه بر این رود زده شده مایه رونق كشاورزی منطقه شده است. در قصر شیرین درصدی از مردم به كشاورزی و بیش‌تر مردم به امور بازرگانی و دولتی اشتغال دارند. محصولات كشاورزی این شهرستان را گندم، جو، تره بار، مركبات، انگور و خرما تشكیل‌می دهند.آب مورد نیاز برای‌كشاورزی این منطقه، از رود و چاه‌ها تأمین‌می شود. در زمینه دام‌داری قصر شیرین به علت داشتن مراتع قشلاقی از رونق خاصی برخوردار بوده و فرآورده های دامی از جمله صادرات قصر شیرین به شمار می‌رود. محصولات گندم، جو، تره بار، روغن حیوانی، مركبات، و خرما جزو محصولات صادراتی شهرستان محسوب می شوند.

مشخصات جغرافیایی

شهرستان قصر شیرین از شمال و باختر به خاك كشور عراق، از خاور به شهرستان های سر پل ذهاب‌ و گیلان‌غرب، از جنوب و جنوب خاوری به شهرستان ایلام و از جنوب باختری نیز به خاك عراق محدود می‌شود. قصرشیرین مركز شهرستان قصرشیرین، در ۳۵ درجه و ۴۵ دقیقه درازای جغرافیایی و در ۳۱ درجه و ۳۴ دقیقه پهنای جغرافیایی، در بلندی ۴۰۰ متری از سطح دریا و در ۱۶۷ كیلومتری شهر كرمانشاه، در مسیر راه اصلی اسلام آباد غرب – خسروی قرار دارد. رود حلوان (الوند) از وسط شهر می‌گذرد و در مسیر خود زمین ها و باغ های فراوانی را‌ آبیاری می‌كند. آب‌و هوای قصر شیرین نسبتا گرم و خشك است. مسیرهای دسترسی به این شهرستان را راهی به سوی جنوب خاوری به درازای ۳۵ كیلومتر تا سر پل ذهاب، راهی به سوی جنوب باختری به درازای ۲۰ كیلومتر تا خسروی (مرز ایران و عراق) و از آن جا به درازای ۶۰ كیلومتر به سوی جنوب باختری تا نفت شهر تشكیل می‌دهد.

وجه تسمیه و پیشینه تاریخی

قصر شیرین از شهرهای بسیار قدیمی ایران است. بنای این شهر به خسرو پرویز ساسانی منسوب است، اما در روزگار هخامنشیان نیز آباد بوده است. در اطراف شهر کنونی، ویرانه های قصر شیرین كهنه باقی مانده است كه گفته می شود در زمان سلطنت خسرو پرویز، باغی وسیع با قصرهای دلپذیر و فرح انگیز بود و قصر زمستانی محبوبه او شیرین نیز در آن قرار داشته است. رفته رفته در پیرامون این قصر، شهرهای كوچكی بوجود آمده و سبب گسترش آن شده است. افسانه معروف « شیرین و فرهاد» از نام این شهر گرفته شده است. پس از حمله عرب ها، قصر شیرین، ویران شد و تا سال ۱۲۷۰ هـ . ق مانند قصبه كوچكی باقی ماند. در جنگ جهانی اول، قصر شیرین مرز سربازان دولت های آلمان و عثمانی از یك طرف و روسیه و انگلستان از طرف دیگر بود. این شهر هم اكنون گسترش یافته و به شهری بزرگ و جذاب تبدیل شده است.