باخرز شهری است در استان خراسان رضوی در شرق ایران. این شهر مرکز شهرستان باخرز است. این شهر درگذشته از اهمیت بیشتری برخوردار بوده، و نام آن به همة منطقة تایباد اطلاق مىشده است. باخرز از شمال به تربت جام، از جنوب به خواف، از خاور به تایباد و از باختر به تربت حیدریه محدود مىگردد.

رشته کوههایی با جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی در آن امتداد دارد. کوه باخرز (مرتفعترین قله ، ۷۵۵ ، ۱ متر)، در ناحیة باخرز واقع است . علاوه بر رشته قناتهای میروَس ، ریگستان و تقی آباد، رود روس و ریزابه های آن ، کال کوه سفید و شهرنو، که به هریرود می ریزند، اراضی باخرز را مشروب می کنند در باخرز بادهای خشک و کمی سوزان می وزد، و در اراضی آن (کوه و دشت )، درختان گز، تاغ و پنبه یافت می شود. محصولات آن زعفران(امروزه کشت غالب زعفران است)، تره بار، زیره ، گندم ، جو، پنبه و چغندر قند است و از درختان میوه انار، توت ، انجیر ،آلو ،زردآلو و انگور دارد. از صنایع دستی دارای قالیچه بافی است .

ساکنین

گروههایی از طوایف هزاره و بهلولی و تیموری بربری (خاوری ) در آن سکونت دارند. به نوشتة سفرنامة کلنل ییت ، باخرز در دورة قاجاریه ، بارها گرفتار هجوم و غارت ترکمنها شده است . در عهد ناصرالدین شاه جمعیت عمدة باخرز را ایرانیان تشکیل می دادند که «باخرزی » خوانده می شدند، و طوایفی مانند هزاره ای و تیموری و افغانی نیز در آن ساکن بودند .

امروزه زبان اهالى باخرز، فارسى با گویشی شبیه گویش تربتى است و دین مردمان آن اسلام (سنى و شیعة اثناعشری) است.