درخصوص تاریخچه كشكوئیه آنچه كاملاً معتبر و قابل است ، وجود كاروانسرای شاه عباس در این محل است. با آغاز حكومت صفویان و تأكید شاهان صفوی خصوصاً شاه عباس مبنی بر گسترش تجارت با اروپا ، راههای زیادی در این منطقه احیاء و یا احداث شده اند و به دستور وی كاروانسراهای متعددی در بین راهها ساخته شد كه تعدادشان ۹۹۹ كاروانسرا بوده است. از جمله راههای كه در منطقه كرمان احیاء و ایجاد شده می توان به دو راه كرمان رفسنجان ـ شهربابك اشاره كرد. از جمله كاروانسراهایی كه در كنار راه كرمان ـ رفسنجان ـ یزد ساخته شدند كاروانسراهای رفسنجان ، كبوترخان ، بی بی حیات ، كشكوئیه و انار می باشند. بنابراین باتوجه به وجود چنین كاروانسرایی در كشكوئیه می توان با یقین گفت كشكوئیه حداقل قدمتی ۴۰۰ الی ۵۰۰ سال (هم عصر دوره صفویان) دارد. و اما احتمالات مربوط به قدمت كشكوئیه به سفرنامه ماركوپولو بر می گردد. كه در ذیل به آن اشاره می شود. كاروان پولوها از انتهای دجله به خلیج فارس و سپس با كشتی به بندر هرمز رسیدند ، آنها از آنجا راه خشكی را در پیش گرفتند و پس از گذشتن از صحراهای خشك و بی آب و علف به جاده ابریشم در شرق ایران گام برداشتند. در آنجا آنها «شهرها و دهكده های گوناگون» یافتند كه در آنها «همه چیز خوب به فراوانی یافت می شد» حال كه اگر مسیر پولوها و جاده ابریشم را بر روی نقشه استان كرمان و شهرستان رفسنجان منطبق كنیم به خوبی می توان دریافت كه این مسیر از منطقه رفسنجان و احتمالاً كشكوئیه نیز عبور می كند ، كه با توجه به وجود راهی موسوم به جاده ابریشم در محل كه از ضلع شرقی و جلوی ورودی كاروانسرا و كلات گلناباد می گذرد می توان صحت این موضوع كه كاروان پولوها از این منطقه عبور كرده و احتمالاً استراحتی نیز در محل داشته را اثبات كرد. (همچنین احیاء و یا احداث راه شاهی از یزد به كرمان در زمان صفویان رونق داشتن و مهم بودن این راه را می رساند و ویژه بودن این راه ارتباطی منجر به احداث كاروانسراها و رباطهایی كه در بین راه شده است) ماركوپولو در سفرنامه خود از درختان پسته و نی زارهای وسیع در بین راه یاد می كند كه با توجه به نی زارهای موجود كه از لطف آباد تا بشرآباد ادامه دارند می توان گفت شاید این نی زارها همان نی زارهایی باشند كه ماركوپولو از آنها یاد كرده است. همچنین اگر در نظر داشته باشیم كه پولوها در زمان مغولان و ایلخانان به ایران و كرمان آمده اند و از جاده ابریشم عبور كرده اند ، شاید بتوان گفت قدمت كشكوئیه بیش از ۵۰۰ سال باشد و احتمالاً به ۷۰۰ الی ۸۰۰ سال می رسد كه در نزدیكی راه مهم و مشهوری چون جاده ابریشم كه محل گذرگاه قافله های بزرگ و تجاری بوده روستاها و دهكده های خوب نیز وجود داشته است.

وجه تسمیه كشكوئیه

درخصوص وجه تسمیه نام كشكوئیه چند نظریه وجود دارد. نظریه اول مربوط به تلفظ محلی دامنه كوه می شود. سالمندان محل و اهالی كشكوئیه وجه تسمیه نام آن را در تلفظ محلی دامنه كوه می دانند و معتقدند كه چون كشكوئیه تا كوه ۱۲ كیلومتر فاصله دارد و نزدیك كوه است. كش كوه نامیده شد و كش به معنی دامنه است ، بنابراین كش كوه همان دامنه كوه است.

درخصوص تاریخچه كشكوئیه آنچه كاملاً معتبر و قابل است ، وجود كاروانسرای شاه عباس در این محل است. با آغاز حكومت صفویان و تأكید شاهان صفوی خصوصاً شاه عباس مبنی بر گسترش تجارت با اروپا ، راههای زیادی در این منطقه احیاء و یا احداث شده اند و به دستور وی كاروانسراهای متعددی در بین راهها ساخته شد كه تعدادشان ۹۹۹ كاروانسرا بوده است. از جمله راههای كه در منطقه كرمان احیاء و ایجاد شده می توان به دو راه كرمان رفسنجان ـ شهربابك اشاره كرد. از جمله كاروانسراهایی كه در كنار راه كرمان ـ رفسنجان ـ یزد ساخته شدند كاروانسراهای رفسنجان ، كبوترخان ، بی بی حیات ، كشكوئیه و انار می باشند. بنابراین باتوجه به وجود چنین كاروانسرایی در كشكوئیه می توان با یقین گفت كشكوئیه حداقل قدمتی ۴۰۰ الی ۵۰۰ سال (هم عصر دوره صفویان) دارد. و اما احتمالات مربوط به قدمت كشكوئیه به سفرنامه ماركوپولو بر می گردد. كه در ذیل به آن اشاره می شود. كاروان پولوها از انتهای دجله به خلیج فارس و سپس با كشتی به بندر هرمز رسیدند ، آنها از آنجا راه خشكی را در پیش گرفتند و پس از گذشتن از صحراهای خشك و بی آب و علف به جاده ابریشم در شرق ایران گام برداشتند. در آنجا آنها «شهرها و دهكده های گوناگون» یافتند كه در آنها «همه چیز خوب به فراوانی یافت می شد» حال كه اگر مسیر پولوها و جاده ابریشم را بر روی نقشه استان كرمان و شهرستان رفسنجان منطبق كنیم به خوبی می توان دریافت كه این مسیر از منطقه رفسنجان و احتمالاً كشكوئیه نیز عبور می كند ، كه با توجه به وجود راهی موسوم به جاده ابریشم در محل كه از ضلع شرقی و جلوی ورودی كاروانسرا و كلات گلناباد می گذرد می توان صحت این موضوع كه كاروان پولوها از این منطقه عبور كرده و احتمالاً استراحتی نیز در محل داشته را اثبات كرد. (همچنین احیاء و یا احداث راه شاهی از یزد به كرمان در زمان صفویان رونق داشتن و مهم بودن این راه را می رساند و ویژه بودن این راه ارتباطی منجر به احداث كاروانسراها و رباطهایی كه در بین راه شده است) ماركوپولو در سفرنامه خود از درختان پسته و نی زارهای وسیع در بین راه یاد می كند كه با توجه به نی زارهای موجود كه از لطف آباد تا بشرآباد ادامه دارند می توان گفت شاید این نی زارها همان نی زارهایی باشند كه ماركوپولو از آنها یاد كرده است. همچنین اگر در نظر داشته باشیم كه پولوها در زمان مغولان و ایلخانان به ایران و كرمان آمده اند و از جاده ابریشم عبور كرده اند ، شاید بتوان گفت قدمت كشكوئیه بیش از ۵۰۰ سال باشد و احتمالاً به ۷۰۰ الی ۸۰۰ سال می رسد كه در نزدیكی راه مهم و مشهوری چون جاده ابریشم كه محل گذرگاه قافله های بزرگ و تجاری بوده روستاها و دهكده های خوب نیز وجود داشته است.

نظریه دوم مربوط به كوشك در این محل می باشد كه سالمندان محل در مورد وجود كوشك بزرگ و معتبر در این محل اظهار بی اطلاعی می كنند اما عده ای معتقدند كه در قدیم قصر كوچكی برای استراحت حاكمان و مأموران عالی رتبه دولتی ساخته شده بود كه به آن كوشك می گفتند و چون قصر بسیار كوچك بود آنرا مصغر نموده و به آن كوشكو اطلاق می كردند كه در استعمالات بعدی كشكوئیه نامیده شد. همچنین با توجه به اینكه كاروانسرایی در قلعه گلناباد بوده و شاید بتوان گفت در همان محل كوشك كوچكی وجود داشته كه بعدها چنین نامی بر روی نصیرآباد قدیم گذاشته شده است و اما نظریه سوم درخصوص واژه كوش به معنی كوه است كه از كتاب جاده ابریشم جلد اول نوشته آقای علی مظاهری نویسنده متفكر و بزرگ ایران گرفته شده است. وی می نویسد : كوشان در لغت به معنای «كوه نشینان» می باشد و همان واژه جمع كو وان است كه «ف» ، «و» در زبان ایرانی غربی منطبق با «ش» در لهجه شرقی است ، بدین قرار كوف یا كو و یا «كوه» در زبان پهلوی در آسیای میانه ایرانی (خراسان) كوش گفته می شود. مثلاً هندوكوش به جای هند و كوف یا هند و كوه در لهجه غربی است.
باتوجه به این معانی و واژه ها شاید بتوان گفت واژه كوشكوئیه مركب از كوش و كوئیه می تواند به معنای كوش همان كوه و كوئیه همان كوی یا جا باشد كه با تغییراتی به كوئید تبدیل شده است.