شهر نگور مرکز بخش دشتیاری در جنوب استان سیستان و بلوچستان و در ۶۴ کیلومتری شهرستان چابهار در منتهی الیه جنوب شرق کشور با وسعت ۱۹۵ هکتار و جمعیتی بالغ بر ۴۰۰۰ نفر واقع گردیده است.
این شهر تقریبا هم سطح دریا بوده و دارای آب و هوای مرطوب می‌باشد، شهرداری نگور در سال ۱۳۴۷ تاسیس و نزدیک به ۳۹ سال از عمر آن می‌گذرد. این شهر از شمال به بخش پلان، از جنوب به دریای عمان، از غرب به دهستان کمبل سلیمان از توابع بخش مرکزی شهرستان چابهار و از سمت شرق به دهستان سند میرثوبان و کشور پاکستان محدود می‌گردد.
نگورورمخفف < نه گور> است و زمانی که مغولان به این منطقه حمله‌ور شده و به تاراج شهر پرداختند مردم به کوه‌های اطراف پناه برده و تعدادی از بزرگان منطقه نیز در همان محل دفن شده‌اند و به‌همین منظور منطقه را نگور (۹گور) نامیده‌اند.
یکی از آثار به‌جا مانده از آن زمان سنگ بزرگی بوده که نوشته‌ای بدین مضمون بر روی آن حک شده است: < کلانتران ما شیخ گمشاد و شیخ قلندر موقع تاراج مغولان در اینجا پناه آورده و نماز عید را ادا نمودیم.> این کتیبه توسط بخشدار وقت که سرپرستی شهرداری را نیز به عهده داشته و همچنین فردی به‌نام دکتر صفویان و مراد محمد شیخ‌زاده که از معتمدین محلی مـی‌بـاشـد مـشـاهـده و توسط بازرسان ،ن زمان به احتمال قوی به تهران حمل و در موزه‌ای در تهران نگه‌داری می‌شود.
شهرـر مـرزی نگورور مـرکـز بخش محروم دشتیاری با سابقه تاسیس شهرداری در سال ۱۳۴۷ یکی از شهرهای قدیمی استان سیستان و بلوچستان می‌باشد و بر اساس آثار به‌جا مانده از سـنـگ نبشته‌های قبور قـدمـت تاریخی نگور به بـیـش از ۱۳۰۰ سـال بـر می‌گردد.
نام شهر نگور به‌دلیل فراوانی آب سفره‌های زیر زمینی با آب عجین شده است و تقریبا بیش از ۹۰ درصــد آب روستاــاهـای بخش و بنادر صیادی از چــاه‌هـای نگورور تـامـیـن می‌شود. به‌خاطر داشتن این پتانسیل و همچنین داشتن اراضی مستعد کشاورزی، آبزی پروری و معادن غنی شن و ماسه و از طرفی با قرار گرفتن در همسایگی کشور پاکستان و در مسیر سه بندر صیادی شرق کشور که بیشترین صید ماهیان صنعتی (تن ماهیان) را به خود اختصاص داده، اهمیت خاصی به این شهر بخشیده است.
منبع: سیری در ایران