کپ دهکده ای است ییلاقی از توابع شهرستان نور استان مازندران . اما در شمال کشور روستا های دیدنی با جاذبه بسیار زیبا و تاریخ جالب و بکر وجود دارد که حتما دیدن آنها برای شما مسافران دایمی شمال خالی از لطف نخواهد بود. امروز می خواهیم یک روستای ییلاقی بسیار زیبا به نام ” کپ ” را به شما معرفی کنیم تا اگر قصد سفر کردن به نقاط بکر شمال کشور را داشتید حتما به این روستای زیبا سر بزنید. در شهرستان رویان جاده فرعی به سمت آبشار آب پری وجود دارد. در پنج کیلو متری از آبشار به دو راهی یوش – بلده می رسید. راه سمت چپ به سمت بلده می رود. ۴۰ کیلو متر بعد از دو راهی بلده در قسمت راست، جاده روستای بسیار زیبایی به نام” کپ ” وجود دارد. کپ از دو قسمت اولیا و سفلی تشکیل شده است. با وجود این که برخی از امکانات مانند آب لوله کشی ، برق و تلفن در این روستا وجود دارد اما همچنان بافت قدیمی و بکر خود را حفظ کرده است. در اکثر خانه های این روستا چاه آب وجود دارد و مردم ترجیح می دهند آب مورد نیاز خود را از چاه بردارند هر چند که آب لوله کشی هم از چشمه ای گوارا گرفته می شود. از بناهای تاریخی این روستا می توان به امام زاده محمد و امام زاده خاتون اشاره کرد. جالب است که بدانید آقایان حق ورود به امام زاده خاتون را ندارند و فقط بانوان می توانند به زیارت این امام زاده بروند و روز عاشورا دسته ای متشکل از بانوان از این امام زاده در روستا حرکت می کنند. مردم این روستا اعتقاد دارند اگر آقایان به این امام زاده بروند همان شب یک خواب بسیار بد می بینند که حتی موجب اختلالات روانی در آن ها می شود. از دیگر بنا های جالب در این روستا حمام بسیار قدیمی آن است که هنوز هم دایر است و مردم از آن استفاده می کنند. جالب است بدانید با وجود این که این حمام قدمتی بیش از ۱۰۰ سال دارد، دارای چند سونای بخار تک نفره می باشد که البته امروزه قابل استفاده نیستند. وقتی مردم این روستا با روی خوش شما را به داخل خانه هایشان دعوت می کنند درب و پنجره هایی که هر کدام بیش از ۷۰ سال قدمت دارند به چشم می خورند که تاریخ ساختشان روی آن ها حک شده است. اهالی روستا از اواسط شهریور ماه روستا را ترک کرده و به دست نگهبان می سپارند و به شهر های اطراف مثل نور و رویان می روند و در خرداد ماه بعد از اتمام امتحانات بچه ها دوباره به روستا باز می گردند. جالب است بدانید که در این مدت که که اهالی در روستا هستند مواد لبنی و کشاورزی مورد نیازشان را حتی المقدور خودشان تهیه می کنند. اکثر اهالی این روستا تحصیل کرده هستند و در شهر های شمالی کشور دارای پست های مهم می باشند اما همچنان اصالت خود را حفظ کرده و در تابستان به روستا باز می گردند