منطقه شکار ممنوع دیلمان در موقعیت جغرافیایی N3658 E4955 در استان گیلان واقع است. منطقه شكار ممنوع دیلمان و درفك در ‌١٠ كیلومتری جنوب شهرستان سیاهكل قرار گرفته است و از سال ‌١٣٧٤ به صورت شكار ممنوع مدیریت شده است و پس از آن دو بار نیز تاكنون ممنوعیت شكار در آن تمدید شده است.

وسعت منطقه شكار ممنوع دیلمان و درفك ‌٤٤٨٨٥/٩٩ هكتار بوده و وضعیت توپوگرافی منطقه جنگلی، مرتعی و كوهستانی است.

درفک نام قله‌ای در استان گیلان و در رشته‌کوه البرز است. نام قلهٔ درفک به روایتی از دال فَک (دٌلفَک) آمده‌است که در گویش دیلمی، دال، نام پرنده‌ای است از خانوادهٔ عقاب و فَک به معنی آشیان و آشیانه است. بنابراین دالفک، یعنی آشیانه عقاب. اما بر اساس روایت دیگری، نام درفک از قوم دربیک آمده که تیره‌ای از ساکنان حوالی دریای خزر بوده‌اند. قلهٔ درفک در ارتفاع ۲۷۳۳ متری البرز غربی در کوه‌های گیلان قرار دارد. این قله در ۵۰ کیلومتری جنوب شرقی رشت در استان گیلان و مقابل رستم آباد در بخش خورگام شهرستان رودبار واقع شده‌است.

دیلمان شهری است در شهرستان سیاهکل استان گیلان که در شمال ایران واقع شده‌است و ارتفاع آن از سطح دریا ۲۲۰۰-۲۵۰۰می باشد. نام دیلمان ترکیبی است از سه پاره واژه دیل و ام و ان. دیل به معنی جایی است که در آن دام نگه می‌دارند و ام پسوند نمایشگر ارتفاع و بلندی است و ان پسوند مکان. در نتیجه معنی این ترکیب جای بلند نگهدارندگاه دام است و در حقیقت دیلمان سرزمین بلندی است که در آن دامداری می‌گردد. این منطقه تا قرن پنجم هجری دیلم نامیده می‌شد و از قرن پنجم در متون نام دیلمان دیده می‌شود و اگر پیش تر از این نام استفاده شده بیانگر جمع اهل دیلم بوده‌است.

گونه‌های گیاهی مهم منطقه شكار ممنوع دیلمان و درفك شامل افرا، ممرز، پلت، شیردار، راش، توسكا، لیلكی، صنوبر، انار، تمشك، شب خسب، ون، شمشاد، گردو و ملج است و در مواردی مورد توجه مراكز دانشگاهی برای تفرج قرار گرفته است كه آبشار لونك در ضلع شمالی منطقه و در نزدیكی راه دسترسی به منطقه پذیرای تعداد بسیاری از گردشگران در فصول مختلف سال است و این منطقه یكی از بهترین مناطق برای حفاظت از نظر تنوع زیست بوده كه توانایی ارتقای سطح به یكی از مناطق چهارگانه را دارد.

گونه‌های مهم جانوری شامل مرال، شوكا، پلنگ، خرس قهوه ای، شغال، گراز، گربه جنگلی، سمور و رودك می باشد.

گفتنی است مرال از خانواده گوزنها (Cervidae) می باشد که در بین گوزنهای کشور بزرگترین جثه را دارد. پاهای بلند و کشیده و وزن آنها بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم است و نرهای بالغ گاهی وزنشان به بیش از ۲۵۰ کیلوگرم می رسد رنگ بدنشان خاکستری تیره که در فصل تابستان مایل به قهوه ای می باشد. جنس نر دارای شاخهای بلند است روی هر شاخ تعدادی شاخک وجود دارد. قسمت جلویی شاخ دارای دو شاخک است که به شاخک ابرویی یا گرگ کش معروف است شاخها هر سال در اواخر اسفند می افتد و در طی فصل بهار و تابستان رشد می کند و در اواخر تابستان کامل می شود مرالها حیواناتی هستند که حس شنوایی و بویایی قوی دارند و برای شروع فصل جفتگیری نرها وارد زیستگاه ماده ها می شوند و تشکیل حرمسرا می دهند بین نرها بر سر جفتگیری با ماده ها، رقابت پیش می آید که به فصل گاوبانگی معروف است.

منبع : کویرها و بیابان های ایران