روستای کنف گوراب ازلحاظ جغرافیایی در فاصله ۴ کیلومتری شهرستان لاهیجان ( در شمال لاهیجان) در بخش رودبنه واقع شده است وبه صورت روستای طولی در کنار رودخانه حشمت رود(این رودخانه از زیر شاخه های رودخانه سفیدرود بوده که از داخل شهر آستانه کنار آرامگاه دکتر معین جاری می باشدومسیر شمال این روستا قراردارد وپس از طی مسیر به دریا می ریزد در این رودخانه در زمانهای قدیم بچه های روستاهای اطراف در فصل تابستان شنا می کردند وبا توجه به نزیکی زمین فوتبال روستا به آن وبعداز بازی شنا کردن درآن اب خنک چه صفایی داشت البه ناگفته نماید گاهی اوقات نیز به دلیل وجوه ماهی وکولی در این رودخانه ماهیگیران نیز از صید آن بی نصیب نبودند) متصل است وبا روستاهای لاکمه سر در شمال ومزارع سرسبز وکماچال در جنوب واز شرق به بخش رودبنه واز غرب به روستاهای اطراف استانه متصل است این روستا به توجه به اینکه در زمانهای قدیم به کشت کنف مشهور بود به همین نام نیز شهرت یافت دارای مردمانی سخت کوش وزحمت کش ودیندار می باشدزندگی اکثریت مردم در این روستا مثل سایر روستاهای منطقه به کشت برنج وتولید جارو که مهمترین صنایع دستی منطقه می باشد امرار معاش میکنند.

اقتصاد روستا

در این روستا زندگی مردم اکثر مردم ارطریق کشت برنج وتولید جارو وغیرو زندگی خود را سپری می نمایند در گذشته های دور با توجه به کشت کنف این حرفه در بین مردم رایج بود که باآن طناب درست می کردند وبا مرور زمان وعدم استقبال خریداران این نوع محصول کم کم به فراموشی سپرده شده وجارو جایگزین آن گرددیده است در زمانهای گذشته مردم روستا اغلب محصولاتی صیفی نیز کشت می کردند از جمله خیار ، بادمجان ،گوجه فرنگی ، هندوانه وسایر محصولات مور نیاز خود را پرورش می دادندوهمچنین میوه ومرکبات نیز جزء آنها بود وبرای نگهداری از آنها با توجه به اینکه یخچال وجود نداست در ایام زمستان برف را در چاله های بزرگ می ریختند وبرای فصل تابستان از آنها استفاده می کردند ومیوه ها رانیز در داخل گودالهای بزرگ پس از قراردادن در نایلون در داخل زمین ایجاد می کردند برای ایام عید ذخیره می کردند.

در حال حاضر با توجه به مهاجرت اغلب روستاییان به شهر (با توجه نزدیکی به شهرها) توسط افراد تحصیل کرده وبیکاری جوانان به دنبال کار در شهرهای بزرگ وعدم امکان بازگشت به روستا ونداشتن زمین های کشاورزی وسیع ومقرون نبودن تولید محصولات کشاورزی فاقد بازدهی مناسب می باشد واقتصاد روستا رااز حالت وتولیدی به مصرفی تغییر داده وزمینه مصرف گرایی را ترویج نموده است .

مسجد روستا

شاید مهترین بخش یک روستا وجود مساجد به عنوان نماد دینداری ووحدت بین روستاییان می باشد مسجددر بین روستاییان از اهمیت زیا دی برخورداری می باشد از از لحاظ اجتماعات مذهبی واز دیدگاه همکاری ومشارکت در حل مسائل ومشکلات روستاییان از مسجد به عنوان مکان مذهبی در ایا م سال خصوصا ایام محرم که یاد آور خاطرات تاسوعا وعاشورا می باشد وهم خاطره علم بندی که یکی از سنتهای دیرین مردم روستا می باشد در شب پنجم محرم هرسال تمامی اهالی روستا از مردم اطراف دعوت می نمایند تا برای پاس داشت قیام عاشورا به مجلس پذیرایی آن ایام به مسجد محل بیایند ونهار را به میزانی مردم خوب این روستا قرارگیرند( نهار توسط زنان روستایی به نیت از مهمانان امام حسین ودارای غذای متنوع از جمله خوروش فسنجان وقیمه که غذای اصلی برای دعوت از مهمانان تهیه می شود در سینی های بزرگ به عنوان مجمع معروف هستند قرارداده می شود به مسجد محل فرستاد می شود ) البته قبل ازصرف نهار با شرکت در مراسم علم بندی که به صورت نمادین علم توسط یکی از جوانان روستا به گردش در میآیدواهالی به همراه مهمانان در مراسم سینه زنی شرکت می نمایند وپس از قرادادن علم در جایگاه خود مردم بر ای صرف غذا به داخل مسجد دعوت می شوندوهمچنین از این مراسم در شب عاشورا هیئت سینه زنی توسط جوانان روستا ( جالب اینکه در این شب هرکنف گورابی که در هرکجای ایران باشد به نحوی خود را به عزاداری میرساند از شمال کشور گرفته تا جنوب وتهران واطراف واکناف کشور در این مراسم مشارکت می نماید ) به روستاهای اطراف از جمله رودبنه ،دموچال ولاکمه سر می روند این مراسم تاپایان دهه اول محرم تکرار می شود همچنین مراسم پذیرایی از مهمانان تا پایان ماه صفر در شب های جمعه تکرار می شود که پس پایان ماه صفر مراسم علم برچینی نیز برگزار می گردد .