یكی از آثار تاریخی و دیدنی كرمان گنبد جبلیه است كه در دامنه كوههای مسجد صاحب‌الزمان این شهر قرار دارد.هرچند گفته می‌شود در ساخت این گنبد هشت ضلعی سنگی از شیر شتر به عنوان مصالح استفاده شده اما تاریخ ساخت بنا معلوم نیست و در نوشته‌های تاریخی نیز به هدف از ساخت آن اشاره‌ای نشده است.
از شواهد و قراین برمی‌آید كه این بنا در دوره‌های قبل از اسلام بنیان گذاری و در دوره سلجوقی تكمیل شده باشد.گنبد جبلیه را “گنبد گبری” هم نامیده‌اند كه بر این مبنا می‌توان قدمت بنا را به قبل از اسلام نسبت داد.آنچه از ظاهر این بنا مشخص است سقف گنبد را از آجر ساخته‌اند و داخل گنبد ظاهرا دارای تزیینات گچبری بوده كه قسمت بالای آن ریخته و قسمت پایین بنا اگر تزییناتی هم داشته از بین رفته است.
مصالح بكار رفته در دیوارها سنگ لاشه با ملات گچ از بیرون و آهك از داخل است.گنبد جبلیه در سال ۱۳۱۶هجری شمسی به ثبت آثار ملی رسید و در سال ۱۳۸۳ پس از مرمت به گنجینه جبلیه(كتیبه‌های تاریخی) تبدیل شد
از كتیبه‌های موجود در این گنجینه می‌توان به كتیبه مسجد آبدر اشكان رابر بافت اشاره كرد.
این كتیبه یكی از قدیمی‌ترین كتیبه‌های موجود در این گنجینه است كه مربوط به بنای یادبود یك مسجد در ارتفاعات شمال شهر رابر آبادی آبدر اشكان (اشكون) واقع در شهرستان بافت است.این كتیبه بر روی قطعه سنگی طبیعی و به خط كوفی اجرا شده و مضمون آن به این شرح است: امر ببنا هذالمسجد یحیی بن عبدالله بن یوسف فی سنته خمسه عشرین و اربع مائه غفرالله له.
كوچكترین سنگ قبر كشف شده در استان كرمان نیز در این گنجینه نگهداری می‌شود.این سنگ در سال ۱۳۷۷توسط احمد ایلاقی كشاورز دهستان قائم‌آباد كشف و تحویل سازمان میراث فرهنگی استان كرمان شد.
این سنگ با ابعاد ۲۶در ۲۲سانتیمتر و كتیبه آن شامل دو بخش است.
یكی نوار حاشیه‌ای و دیگری نوشتار وسط كه در یك كادر قرار گرفته است.حاشیه كتیبه كه شروع آن از قسمت پایین گوشه سمت راست است شامل آیه ۱۸و بخشی از آیه ۱۹سوره مباركه آل عمران است.
در پایان كتیبه در قسمت سمت چپ نام متوفی و سال وفات در یك كادر محرابی شكل قرار گرفته است بدین مضمون: هذا قبر العبد الضعیف المحتاج الی رحمت الله ابی جعفر احمد بن حمزه بن علی غفارالله ان توفی فی جمادی الاخر سنه الحدی و اربعین و خمسه مابه.
چنانكه از كتیبه سنگ بر می‌آید تاریخ وفات متوفی سال ۵۴۱هجری قمری است.
در میان سنگ قبرهای موجود در گنجینه جبلیه سنگ قبر میرزا آقاخان، پسر میرزا احمد علی خان وزیری نویسنده تاریخ كرمان نیز به چشم می‌خورد.به گفته دكتر باستانی پاریزی مورخ معاصر كرمانی، وی در امر تالیف كتاب تاریخ كرمان با پدرش همكاری داشته است.
متن سنگ قبر وی به این مضمون است: وفات مرحوم مغفور آقای میرزا آقاخان خلف مرحوم میرزا احمدعلی خان وزیری طاب ثراه به تاریخ شهر شوال سنه .۱۳۱۷
در بین وقف نامه‌های سنگی موجود در گنجینه جبلیه، كتیبه وقف آتشكده روستای قناتغستان نیز جالب توجه است.
این وقف نامه بعد از تخریب آتشكده، توسط كارشناسان سازمان میراث فرهنگی استان كرمان به این سازمان منتقل شد و هم‌اكنون در این گنجینه نگهداری می‌شود.
این وقف نامه مربوط به سال ۱۲۸۲هجری قمری است.
از دیگر بناهای مربوط به دوران قبل از اسلام گنبد جبلیه است كه به نامه گنبد گبری نیز در تواریخ آمده است. در تمامی تواریخ بنای گنبد به دوره قبل از اسلام (ساسانیان) نسبت داده می شود (گویا آتشكده ی بوده است – یا قبر یكی از زرتشتیان) اما در جایی اشاره ی نیز شده است كه بنای گنبد در عهد سلجوقیان ساخته شده است اما با توجه به این كه به دستور محمد بن الیاس تعمیر شده طبعاً چند قرن پیش از سلجوقیان این امر تحقق یافته و مربوط به همان دوران ساسانی است.
در كرمان در مورد این بنا این گونه شایع است كه در ملات آن شیر شتر استفاده شده و از این رو در استحكام آن نقشه داشته است. پس از ظهور اسلام و فتح ایران به دست مسلمین در هنر معماری نیز تغییر و تحولاتی صورت گرفت، هر چند سبك ایرانی هنوز در این سال ها رعایت و لحاظ می شد.
نخستین مساجد ایرانی، در اصل همان آتشكده ها بودند كه به مسجد تبدیل شدند. از همان اوایل اسلام، معماری دینی غرب و شرق ایران از نفوذ معماری عرب مصون ماند و مساجد مسلمین ایران به سبك ایرانی ساخته شد. به گفته تاریخ كرمان نخستین بنای معماری پس از حمله اعراب به ایران، مسجدی بود در بم.
گنبد جبلیه
وزیری مولف تاریخ كرمان در این خصوص آورده: عبدالله بن موسوم به مسجد حضرت رسول است ساخت و پاره ی چوب از شجره ی كه مؤمنان در آن با حضرت ختمی مآب بیعت كرده بودند (بیعت حدیبیه) با خود داشت در محراب آن قرار داد.
در كتاب تاریخ هنرهای ملی در مورد معماری این مسجد آمده: در باقی مانده های بخشی از دیوار یك مسجد كه در بم به جای مانده و احتمالاً از آغاز قرن اول هجری است همین طاق نماها دیده می شود و ستون های كوچك چسبیده به دیوار كه این طاق نماها را از هم متمایز می كند، همان است كه در طاق كسری به كار رفته و بعدها نمونه آن را خلفای عباسی در ساختن دروازه بغداد به كار برده اند به طور كلی در مورد ویژگی های معماری ایران در قرون اولیه ظهور اسلام می توان به این شاخص ها اشاره كرد:
۱ ) بعضی بناهای عهد ساسانی را عیناً به اسلام نسبت داده اند.
۲) معماری ایرانی روش خود را با خصوصیات قبل از اسلام ولی با قیافه اسلامی تعقیب كرده است.
معماری در قرون چهار و پنج و شش هجری تحول و توسعه فوق العاده ی یافت. در جریان این تحول و توسعه بیش از پیش به عناصر معماری ساسانی توجه شده، به نحوی كه تقریباً در همه بناهای آن دوره جداگانه یا با هم به كار رفت. این تحول و توسعه در آغاز مربوط به ظهور سلسله های محلی ایرانی است كه سعی در احیای سنت های ایران باستان داشتند.
احیای سنت ها و حفظ مواریث ایرانی در دوره های طاهریان، صفاریان، سامانیان، آل زیار و آل بویه (دیلمیان) به حدی بود كه سلسله های بعدی چون غزنویان، سلجوقیان و خوارزمشاهیان و حتی مغولان كارهای آنان را دنبال كردند.
توجه و اهتمام سلسله های مزبور و تعقیب راه آنان در زمان سلسله های بعدی از نظر هنری از جمله معماری به ثمر رسید و در قرن های چهارم تا ششم هجری بارور شد.
در این دوره ها در كرمان با توجه به منابع تاریخی برمی خوریم به اقداماتی كه در زمان ابوعلی محمد بن الیاس (۳۲۲ – ۳۵۶) صورت گرفته است شامل تعمیرات ارگ بم و تعمیر گنبد جبلیه، هم چنین به مجموعه ای اشاره شده است كه بیشتر جنبه نظامی داشته و شامل قلعه كوه و خندق و عمارت بارور و دروازه خبیص و قلعه نو و بعضی از قلعه كهن است.
معماری در كرمان در عهد سلجوقیان رشد و تكامل سریعی داشت. در دوره تركان سلجوقی كه در اواسط قرن پنجم هجری به صورت فاتحان نامتمدن به سمت مغرب و داخل ایران رانده شدند زمام امور مملكتی به دست كارمندان و كارگزاران ایرانی بود و تاثیر آنان بر فرهنگ و هنر یران اندك بوده است.
در دوره سلجوقیان و هم چنین در دوره ایلخانان ساختمان های دینی از قبیل مساجد و مدارس و زیارتگاه ها و مقبره ها بر ساختمان هی غیردینی رجحان داده شد. در این زمان معماران ایرانی از تلفیق حیاط چهار ایوانی و تالار مربع گنبد دار چهار طاقی، مسجد بزرگ ایرانی را به وجود آوردند. آجركاری در زمان معماری سلجوقی به آخرین درجه ترقی رسید و طرح های زیبای آجری، فرم های خفته و راسته، بادبزنی، بافت حصیری، برآمدگی و فرورفتگی و ایجاد كتیبه از آجر از مشخصات معماری سلجوقیان است. گچ بری جایگزین كتیبه ها و تزیینات آجری شد. از این پس محراب ها و دیوارها با طرح های برجسته گچ بری تزیین می شدند. رنگ و تزیینات گچ بری به رنگ فیروزه ی در معماری تزیینی سلجوقی راه می یابد.
منبع: سیری در ایران