آرامگاه ابن ‌یمین در ۱۰۵ کیلومتری شمال شرقی میامی و ۱۶۵ کیلومتری شهر شاهرود در انتهای روستای فرومد قرار دارد. آرامگاه ابن یمین که بزرگ‌ترین شاعر قطعه‌سرای ادبیات پارسی در قرن هشتم هجری می‌باشد، در ابتدا ساختمانی از خاک و خشت و در شرف ویرانی بود اما بعدها در اثر پیگیری‌های عبدالرفیع حقیقت، ساختمانی قابل توجه و بسیار زیبا به شکل شش گوشه بنا شد. زوایای زیبای این بنا همانند گل بازشده‌ای است که قبر شش گوشه داخل آن مانند پرچم گل می‌باشد. اطراف آرامگاه ابن‌یمین فضای سبزی است که توسط نرده‌های حفاظ اطراف محصور شده است. سنگ قبر دارای شش ضلع کوچک می‌باشد و بر روی آن مطالبی در خصوص این شاعر بزرگ نوشته شده است.

امیر فخرالدین محمود بن امیر یمین‌الدین طغرایی مستوفی بیهقی فریومدی مشهور و متخلص به «ابن یمین»، یکی از شاعران ایران در سده هشتم هجری قمری است. پدرش ترک‌نژاد بود و در زمان سلطان محمد خدابنده (اولجایتو) در روستای فریومد زمینی خرید و در آنجا ساکن شد. ابن یمین در ناحیه فریومد به دنیا آمد و به دلیل مهاجرت پدر به خراسان، سال‌های نخستین زندگی خود را در خراسان سپری کرد و در دوران جوانی به تبریز رفت و در درگاه غیاث‌الدین محمد بن رشیدالدین فضل‌الله وزیر پیوست و به ستایش او پرداخت ولی در این شهر دوام نیافت و در قطعه‌ای که خطاب به غیاث‌الدین محمد سروده بود، از او اجازه بازگشت به شهر خویش را درخواست کرد. وی پس از بازگشت به خراسان، به جنبش سربداران پیوست. وی در جنگ سربداران و آل کُرت حضور داشت و در همین نبرد بر اثر شکست سپاه سربداران، دیوان شعر وی به یغما رفت و ناگزیر به گردآوردن شعرهای پراکنده خویش از گوشه و کنار شد و با افزودن اشعاری که پس از نبرد زاوه سروده بود، دیوانی جدید ترتیب داد.

قطعه‌های ابن یمین به سبب برخورداری از اندرز، طعن و طنز رواج و شهرت بسیار یافت و بر زبان شعردوستان جاری گشت و از این بابت میان شاعران معاصر خود یگانه گردید. این شاعر بزرگ در قصیده‌سرایی و مثنوی‌پردازی نیز توانا بود. وی در سال ۷۶۹ هجری قمری از دنیا رفت.