کلیسای سنندج در ضلع غربی خیابان نمکی و در محله قدیمی «آقا زمان» که محله‌ای مسیحی‌نشین است، قرار دارد. در اواخر حکومت صفویه و در زمان حکومت شاه عباس دوم، هنگامی که ارامنه توسط دولت عثمانی به ایران تبعید شدند، گروهی از آن‌ها در شهر سنندج ساکن شده و در همان زمان به ساخت کلیسا اقدام نمودند. شیوه ساخت و نوع معماری کلیسای سنندج تحت تأثیر معماری سبک اصفهانی است و تلفیقی از نماسازی سبک بومی مانند طاق‌نما و ستون نمای آجری، در آن به کار رفته که به فرم مشعل در بخش فوقانی به صورت سه ترکی، آجرکاری شده است. در گل دسته ناقوس کلیسا، کاشی‌ها و گره‌چینی قابل ملاحظه است. سردرِ ورودی کلیسا دارای حجاری‌هایی از نقش گل لوتوس و ترنج است که کار استادان سنندجی می‌باشد. در داخل حیاط کلیسا و در ضلع جنوبی آن، آب‌نمای زیبایی دیده می‌شود.