طاق شیرین و فرهاد برای دوستداران تاریخ، یادآور افسانه‌های ایران باستان و نماد فداکاری و آرامش‌خواهی فرهاد برای شیرین لقب گرفته است. طبق روایات شفاهی مردم محلی، بنای طاق در موقع گذر شیرین و فرهاد از این منطقه بنا شده و نقل است که فرهاد در کمتر از یک نیم روز برای استراحت شیرین این بنا را برپا کرد و به همین دلیل اکثر مردم محل این بنا را با نام طاق شیرین می‌خوانند. اما به نظر می‌رسد از پادگان‌هایی است که در مسیر راه‌ها می‌ساختند. بنا به نظر برخی از باستان‌شناسان، این بنا نیایشگاهی است که در زمان اشکانیان برای پرستش مهر میترا ساخته شده است. بیشتر باستان‌شناسان نیز معتقدند این بنا برای نگهبانی از مویرگ‌های جهان راه ابریشم بوده است.

این بنا مربوط به دوره ساسانیان است که در منطقه تنگ کوشک روستای چهل زرعی از توابع بخش زرنه شهرستان ایوان قرار دارد. این بنا از نوع طاق‌های سنگی است که اولین بار در سال ۱۳۷۹ خورشیدی طی برنامه‌ای پژوهشی و مرمتی از زیر خاک بیرون آمد. اساس این بنا را طاقی سنگی با پلانی مربع شکل تشکیل می‌دهد که به دلیل وجود یک اتاقک نیمه زیرزمینی در آن، به نام طاق خوانده می‌شود. این بنا تماماً از سنگ‌های حجیم تراش‌خورده تشکیل شده که به صورت خشکه‌چین و بدون ملاط و به صورت رَج به رَج بر روی هم قرار گرفته‌اند. تغییر حالت پشت بام طاق از هلالی به حالت مسطح و یکنواخت، مهم‌ترین تفاوت این بنا با طاق‌های دیگر است که شیوه معماری آن را منحصر به فرد می‌سازد.