این كتیبه به خط میخی اورارتویی بر روی صخره ای در دره قراكوه در روستای قیرخ قز لار نزدیك سراب در ۱۲ سطر و به ابعاد ۱۰۶ در ۷۵ سانتی متر كنده شده است.این كتیبه مربوط به آرگیشتی پسر روسا است و در آن از تصرف سرزمین های گیردو،گیتو هانی و توایشدو سخن رفته است.در نزدیكی این ستگ نبشته ،وجود سنگ افراشت ها قابل مطالعه است.همچنین در شمال این سنگ افراشت ها یكی از ۲۱ قلعه ای كه شاه اورارتویی فتح كرده واقع شده است.

اهالی اعتقاد بر این دارند كه این سنگ افراشته‌ها چهل انسان بوده اند كه بر اثر انحراف از حقیقت و راه خدا به غضب الهی دچار و مبدل به سنگ شده اند در حالی كه تعداد سنگها بیش از چهل است و تا ۱۲۰ سنگ شمارش شده است. بعضی از سنگ افراشته ها همانگونه كه گذاشته اند سالم و صاف مانده ولی برخی شكسته یا كج شده و یا از بین رفته اند. در شرح این سنگ افراشته ها گفته شده: سبلان در طول تاریخ حتی از زمانی كه دین بودائی در ایران و كشورهای دیگر رواج پیدا كرده همچنانكه از نظر سوق الجیشی مورد استفاده قرار گرفت بزرگترین آتشكده ها و بزرگترین معبدها در اطراف سبلان برپا شده است. در مورد سنگ افراشته های قیرخ قیزلار چند نظر مطرح شده است: اول اینكه گفته اند: در گذشته هر سرداری كه در جنگ غالب می آمد از این سنگها می افراشت. نظر دوم این است كه هر سرداری یك سردار از دشمن را می كشت یكی از این سنگها را می افراشت ولی همچنانكه گفه شد ساوالان از نظر سوق الجیشی مهم بود و مورد استفاده ایرانیان قرار گرفته و بزرگترین آتشكده و معبدها در آنجا بر پا شده و نظر اصلی اینست كه محل این سنگ افراشته ها معبد بزرگی بود در معبدها معمولاً انسانها را قربانی می كردند تا عظمت معبد را بنمابانند برای هر قربانی یك سنگ می افراشتند.