روبروی سراب بیستون و در زیر کتیبه و نقش برجسته داریوش، بقایای صفه ای به بلندی یک و نیم متر، ده و نیم متر طول و هفت متر عرض وجود دارد که به صورت خشکه چین با سنگ های نتراشیده ساخته شده است. راهرویی به عرض یک و نیم متر و طول هفت متر این صفه را به دو بخش تقسیم کرده است. در انتهای این راهرو اتاقی به ابعاد ۵/۶ ×۵/۳ متر قرار دارد که دو طرف آنرا شکاف کوه و انتهای آنرا دیواری به عرض یک و نیم متر و طول پنج و نیم متر مسدود می نماید. در جلوی صفه، برای دسترسی به بخش های مختلف دو پله از سنگ های نتراشیده ساخته شده است. این صفه در سال های ۷-۱۹۶۳ توسط هیأت آلمانی به سرپرستی ولفرام کلایس مورد کاوش قرار گرفت و آنها این صفه را به عنوان نیایشگاهی از دوره ماد معرفی کرده اند. در این فصل از کاوش بر روی صفه و پیرامون آن مقداری سفال بدست آمده که به نیمه اول هزاره اول پیش از میلاد تعلق دارد و با سفال های تپه گودین و نوشیجان قابل مقایسه است.