پل بند لشكر در خارج از دروازه لشكر شوشتر ساخته شده و كنار بقعه امامزاده عبداله قرار دارد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) از خوزستان، این پل دارای نقش حیاتی در ارتباط بین شوشتر با آبادیهای جنوب آن داشته است.در انتهای ضلع شمالی برفراز صخره‌ای كه ابتدای پل بند محسوب می‌شود یك اتاقك صخره‌ای به شكل چهارطاقی قرار دارد كه ظاهرا قبل از اسلام كاربرد مذهبی(سمبل چهار عنصر مقدس آب، باد، خاك و آتش) و بعد از اسلام به نواقلی(اتاقك نگهبانی) تبدیل شده است.

در ضلع جنوبی پل بند بقایای سه آسیاب سنگی وجود دارد كه آرد مورد نیاز ساكنان محلات مجاور را تامین می‌كرد.در حدود دویست متر پایین‌تراز پل بند لشكر، حصار باروی قدیمی به نام قلعه نظامی خرم(دو دیوار ممتد از این قلعه در پشت كارخانه صنایع غذایی مجید دیده می شود) قرار دارد كه شاید در نامیدن این پل به لشكر بی‌تاثیر نبوده است. پل بند لشكر دارای ۱۳ دهانه آبرو است(چندی پیش سه دهانه در ضلع جنوبی آن زیر خاك مدفون شده بود و اكنون بیرون آورده شده‌اند).

جنس مصالح به كار رفته در ساختمان بند، ماسه سنگ و ملات ساروج است. طول پل ۱۲۴ متر و میانگین ارتفاع آن ۸/۳۵ متر است. طاق‌ها و شكل آنها از طاق‌های دوره صفوی است(این پل بند در دوره صفوی تعمیر شده است) ولی شالوده اصلی پل مربوط به دوره ساسانی است. در زمان حشمت‌الدوله در عصر قاجار ۵ دهانه پل ویران شد كه مخارج بازسازی آن برآورد شده بوده ولی چون تعمیر نشد مردم با الوار آنرا تعمیر كردند كه بر اثر فشار آب ویران شد.

درحال حاضر این پل بند سالم‌ترین پل بند به جا مانده از دوره ساسانی است. پل بند لشكر در دوره ساسانیان و خارج از دروازه لشكر كه بسمت عسكر مكرم باز می شده ساخته شده است. این پل با شماره ۲۳۵۹ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.