منطقه حفاظت شده شیدا با مساحت ۲۳۸۹۸ هکتار، در فاصله ۲۷ کیلومتری شهرکرد (مرکز استان چهارمحال و بختیاری) و در مجاورت شهر بن قرار دارد. این منطقه به دلیل برخورداری از پتانسیل‌های طبیعی و وجود جانورانی چون کل و بز و قوچ و میش، در سال ۱۳۷۵ خورشیدی به عنوان «منطقه شکار ممنوع» معرفی شد و سپس در سال ۱۳۸۶ خورشیدی به عنوان «منطقه حفاظت شده» به تصویب رسید.

منطقه حفاظت شده شیدا از نظر توپوگرافی یک منطقه عمدتاً کوهستانی است که بخش کمی از آن از تپه ماهورها و مناطق دشتی تشکیل شده است. بلندترین نقطه در این منطقه کوه چوبین با ارتفاع ۳۳۱۵ متر و پست‌ترین نقطه، منطقه سورشجان با ارتفاع ۲۱۰۰ متر از سطح دریا می‌باشد.

این منطقه از نظر طبقه‌بندی اقلیمی دومارتن، نیمه مرطوب می‌باشد. میانگین بارش سالانه در این منطقه ۴۶۲ میلی‌متر اندازه گیری شده است که بیشترین بارش در فصل زمستان و کمترین مقدار آن در تابستان به وقوع می‌پیوندد. میانگین دمای سالانه این منطقه ۹/۲ درجه سانتی‌گراد است.

در منطقه حفاظت شده شیدا تعداد ۴۰۱ گونه گیاهی شناسایی شده‌اند که حدود ۱۲۴ گونه آن شامل گیاهان دارویی می‌شود. متأسفانه آثار تخریبی در برخی عرصه‌های منطقه مشاهده می‌شود.

در منطقه حفاظت شده شیدا ۷۱ گونه جانوری شناسایی شده است که از این تعداد ۲۲ گونه خزنده، ۲۷ گونه پرنده و ۲۲ گونه پستاندار می‌باشند. جانوران این منطقه عبارتند از کل و بز، قوچ و میش، شغال، گرگ، تشی، خرگوش، گراز، روباه معمولی، خفاش، کبک، گنجشک معمولی، کلاغ معمولی، عقاب طلایی، سبزقبا، کلاغ سیاه، دارکوب باغی، کبوتر چاهی، باقرقره، کمرکلی بزرگ، دلیجه، چکاوک کاکلی، پرستو، چکاوک طوقی، زاغ نوک سرخ، آگاما، لاک‌پشت و انواع مارها.