این سر ستون ها مکعب مستطیل هایی هستند که چهار طرف آنها را گل های پیچیده به شکل طومار پوشانده است. در مرکز این گل ها سوراخی کنده شده که احتمالاً به آن تزئیناتی الحاقی متصل می‌شده است. این گل‌ها در سر ستون ۱۰۵ با‌اندکی تفاوت به صورت شش پر و در یک دایره قرار گرفته‌اند. تنها تفاوت عمده‌ی این سر ستون‌های مکعبی در‌اندازه‌ی آن هاست.

در اولین نگاه به مکشوفه‌های شلدان، آثار هخامنشیان را به خاطر می‌آوریم، اما با کمی دقت متوجه می‌شویم که این آثار فاقد مهم ترین ویژگی هنر هخامنشیان یعنی جنبه‌ی رسمی هنر در این دوره است. در هیچ کدام از آثار این محوطه، ظرافت، دقت و تناسب هنر حجاری دوره ی هخامنشی دیده نمی شود، هر چند شباهت‌هایی بین این آثار و مجموعه آثار تخت جمشید به ویژه سر ستون های گاوهای دو سر تالار آپادانا و یا سرستون‌های ترکیبی انسان و حیوان در تالار شورا وجود دارد که البته این خود نشان می‌دهد که سعی نموده‌اند که کار به سبک هخامنشیان انجام بگیرد.

استفاده از نقش مایه‌ها و عناصری نظیر گلبرگ‌ها و غنچه هایی که دو پهلوی سر ستون های حیوان دو سر را با آن تزیین کرده‌اند و همچنین نوع حیوان که به احتمال زیاد شتر بوده است،همه جنبه ی محلی پیدا کرده‌اند به گونه ای که با توجه به رسمیت هنر در دوره ی هخامنشی آن هم در ناحیه ی فارس پیداست که کاربرد چنین سبکی مربوط به دوره های پس از هخامنشی است.