منطقه حفاظت شده ماله گاله در غرب استان فارس و در شرق منطقه حفاظت شده ارژن و پریشان قرار دارد. این منطقه به لحاظ غنای پوشش گیاهی و جنگلی، به عنوان منطقه حفاظت شده جنگلی تحت مدیریت قرار گرفته است. گونه‌های غالب این منطقه بلوط و بنه می‌باشد. در واقع منطقه حفاظت شده ماله گاله با ۵۲۰۹۶ هکتار مساحت، آخرین حدّ رویش جامعه بلوط در زاگرس است که از سال ۱۳۷۸ خورشیدی به عنوان «منطقه حفاظت شده جنگلی» ، تعیین و اعلام گردید.

گونه‌های گیاهی بارز در این منطقه شامل بلوط، بادام وحشی، بنه، کیالک، ارژن، شن، دافنه، ارس، تنگرس، گون، جاشیر و گیاهان مرتعی مانند خارشتر، شیرین بنان، درمنه، گون و گرامینه می‌شوند. وجود لاله‌های واژگون در فصل بهار جذابیت این منطقه را دوچندان می‌نماید. این منطقه زیستگاه جانورانی همچون کل و بز، خرس قهوه‌ای، سمور، کفتار، گرگ، روباه، تشی، گراز، شغال، خرگوش، کبک، تیهو و انواع پرندگان شکاری است.

این منطقه دارای آب و هوای نیمه خشک سرد در مناطق پست و نیمه خشک مرطوب در ارتفاعات می‌باشد. میزان بارندگی سالیانه در این منطقه از ۳۵۰ تا ۳۸۰ میلی‌متر متغیر است.

این منطقه با خطرات عدیده‌ای مواجه است. درون این منطقه و حاشیه آن روستاهای متعددی وجود دارد که شغل اصلی مردم آن دامداری و کشاورزی می‌باشد. متأسفانه محدودیت مراتع و اراضی کشاورزی باعث تعرض آن‌ها به مراتع و تصرف اراضی ملی گردیده است. همچنین برخی افراد اقدام به قطع درختان بلوط و ذغال‌گیری می‌نمایند. بخش شرقی و شمال شرقی این منطقه مسیر کوچ عشایر است و به دلیل نزدیکی منطقه به شهر شیراز، بخشی از اراضی آن با عنوان باغ شهری واگذار گردیده است.