نسب ایشان به امام موسی کاظم (علیه السلام) می رسد. (ابن عنبه، ۱۳۸۱ق/ ۱۹۶۱م: ۱۹۷؛ مجلسی، ۱۳۹۶/ ۱۳۵۵: ۲۷۰).

آستان امامزادگان فضل و فاضل (علیهما السلام) در جنوب غربی روستا و در سمت راست (شرق) جاده ی اصلی است. موقعیت آن عبارت است از: ۳۵ درجه و ۴۸ دقیقه و ۵/۱۷ ثانیه ی عرض جغرافیایی و ۵۱ درجه و ۴۵ دقیقه و ۷/۵۵ ثانیه ی طول جغرافیایی، در ارتفاع ۱۹۸۰ متری از سطح دریا. به نظر می رسد بنای ساختمان امامزادگان فضل و فاضل (علیهما السلام) متعلق به قرن ۱۰ و ۱۱ بوده و قدمتی پیش از آن نداشته باشد. اما در اطراف امامزاده قطعات اندکی از سفال های دوران تاریخی یافت شده است و تنها اثر فرهنگی و تاریخی روستا بقعه همین امامزاده می باشد.
داخل بقعه امامزاده، ضریح چوبی وجود دارد (صندوق چوبی منبت كاری) با تاریخ ۱۳۱۶ ش برروی مرقد مطهراین امامزادگان قرار دارد که دارای ارزش فرهنگی ـ تاریخی بوده و با خط نسبتاً زیبایی آیاتی از قرآن و شرحی از افراد سازنده و سال ساخت آن حک شده است. قدمت اولیه بقعه مزبور به قرن دهم و یازدهم هجری باز می گردد. بنای ساده بقعه با دیوارهایی از لاشه سنگ حدود ۱۰۰ متر مربع مساحت دارد و فاقد آثار معماری و هنری قابل توجه است. این بنا در تاریخ ۱ مهر ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۱۰۳۶۵ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

منبع : سایت امامزادگان