این اثر در تاریخ ۲۸ مرداد ۱۳۴۸ با شمارهٔ ثبت ۸۷۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل شهرچای میانه در ۱۲ كیلومتری جنوب شهر میانه در نزدیكی قریه تازه كنده بر روی رودخانه شهرچای كه یكی از شعبات قزل اوزن می باشد قرار گرفته است. قدمت پل بر طبق متون و مأخذ سفرنامه ها به دوره صفویه می رسد كه در سالیان متوالی مكرراً مورد تعمیر قرار گرفته است.

این پل به طول ۲۶۰ متر و عرض ۹/۷ متر دارای ۲۳ چشمه با طاقی جناغی بود كه به علت ویران شدن دو چشمه بر اثر سیل یك طاق مسطح بتونی ناموزون بجای آن احداث كرده اند. عرض چشمه ها هر كدام ۷۰/۶ و ارتفاع پل در حدود ۲۵/۵ متر می باشد. بر روی پایه ها كه دارای آب برهای مثلثی شكلی می باشند فاصله بین طاق ها بصورت صندوقه می باشد و روزنه های بیضی شكل كه در طرفین صندوقه ها ساخته شده كار تهویه هوای داخل را به عهده دارند.
در طرفین ورودی های گذرگاه پل در گذشته میلهائی با ارتفاع ۵/۱ متر و سرستونهای چهار گوش مطبق تعبیه شده بود كه عابران را به تنها راه مطمئن معبر هدایت می كرده است.

جان پناه های پل را به ارتفاع ۷۰ سانتیمتر با گچ و آجر ساخته اند. مصالح غالب در بنا آجر است و فقط در پایه ها سنگ سفید به صورت مكعب تراش دار بكار رفته و در طاق مسطح دو چشمه نیز از بتون مسلح استفاده شده است.
آخرین تعمیر پل بنا به كتیبه منصوب بر پیشانی یكی از طاق ها، در دوره ولایتعهدی عباس میرزا در آذربایجان انجام گرفته است.